Omaha System mislukt?

Laatst hoorde ik bij een zorgorganisatie de uitspraak: “Ja, dat Omaha System is toch best wel mislukt in Nederland. Het is meer administratieve rompslomp dan dat het ons helpt”. Ze ging verder: “Het is een invuloefening, om te kunnen voldoen aan het normenkader als het gaat om indicatiestelling”. Maar of het dan helpend is in het inzichtelijk maken van de zorgbehoefte en het maken van passende afspraken? Die indruk kreeg ik niet. Steeds vaker lijkt het erop dat de eisen van financiers de inhoud van het verpleegkundig vak hebben overschaduwd. Dat was toch niet de bedoeling van Omaha System?

We snappen natuurlijk allemaal dat we slim moeten omgaan met de beschikbare middelen nu het aantal mensen dat een beroep doet op de wijkverpleging toeneemt. Met een verwachte groei van 2,6% zouden we dan, volgens het RIVM in 2033 op 800 duizend cliënten uitkomen. Steeds meer zie ik dat organisaties gaan afwegen wat echt belangrijk is en bijdraagt aan goede zorg. Dat maakt ook dat thema’s als zelfredzaamheidbevordering en preventie steeds meer op de agenda staan. En terecht ook, al vraagt dit in organisaties ook om een cultuurverandering. Om anders te kijken naar het doel van zorg, want: wanneer doen we het goed?

Steeds meer organisaties proberen dat op geaggregeerd niveau met data inzichtelijk te maken. Of zelfs een slag verder: beslissingsondersteuning te realiseren. Dat is niet makkelijk, maar wel mogelijk. Zeker als je gegevens gestructureerd en eenduidig vastlegt met een classificatiesysteem. Dat doe je niet zomaar even, het vraagt ook om een stevige zorginhoudelijke visie, afspraken over samenwerken en een passend scholingsaanbod. Maar, stel dat je dat allemaal op orde hebt. Dan zou het toch niet voor mogen komen dat organisaties het zien als tool voor indicatiestelling? Dat zou pure administratieve rompslomp zijn. Dat klinkt aardig als ‘mislukt’. Daarom zou ik het weer om willen draaien: kunnen we nog terug naar de bedoeling van een classificatiesysteem als Omaha System? En durven we te luisteren naar wat zorgverleners nodig hebben?

Door Koen